بررسی نحوه ی اثربخشی نظریه ی مدیریت هماهنگ شده ی معنا (بارنت پیرس و ورنون کرونن) درفضای فکری _ عملی استادان گروه علوم ارتباطات دانشگاه تهران مرکز

با وجود آنکه پیرس و کرونن در سال 1980 نظریه ی مدیریت هماهنگ شده ی معنا (سی.ام.ام) را مطرح نمودند ، این نظریه، روز به روز به طور بنیادی تری در تمامی زوایای زندگی اجتماعیِ افراد خود را نشان می دهد. بنابراین، بایستی این نظریه از ابعادی جدیدتر و در سطوحی گسترده تر، مورد بررسی قرار گیرد. سی.ام.ام، یک قانون مبتنی بر نظریه است. قوانین ساختاری در اصل قواعد معنا هستند، که توسط مرتبط کننده ها برای تفسیر یا درک یک رویداد یا پیام، استفاده می شوند. مسئله ی اصلی تحقیق حاضر ضرورت بکارگیری نظریه های علمی در سازمان های رسانه ای و دستیابی به الگویی بومی برای هم افزایی مدیریت رسانه ای می باشد. در این راستا برای تعیین حجم نمونه ی مربوط به استادان گروه ارتباطات واحد تهران مرکز از آنجایی که تعداد جامعه آماری کم می باشد، تمامی اعضای هیات علمی گروه ارتباطات که 32 نفر می باشند به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. اما، با توجه به آنکه روش تحقیق دلفی می باشد، پرسشنامه در بین 15 نفر از استادانی توزیع شد که به نظریه ی مدیریت هماهنگ شده ی معنا مسلط بوده و تمایل داشتند تا در خصوص این تحقیق همکاری کنند. در پایان این پژوهش و با توجه به خصوصیات نظریه ی سی.ام.ام محقق به این نتیجه رسید : هرچند که در حال حاضر این نظریه گسترش زیادی در ایران پیدا نکرده است می توان انتظار داشت که مدیران رسانه ای با دست یابی به مدیریت هماهنگ شده ی معنا بتوانند اعتماد مخاطبین را بدست آورده و ضمن خلق معانی منسجم و هماهنگ ( مدیریت مفاهیم ) باعث هم افزایی مدیریت رسانه ای شوند ضمن اینکه مدیران رسانه ای می توانند به یک هماهنگی بدون انسجام نیز دست یابند. همچنین ارائه یک الگوی بومی ( اسلامی) از نظریاتی که توسط نظریه پردازان غربی ارائه می شود می تواند تاثیر بسزایی در فضای مدیریت رسانه ای داشته باشد. پژ‍وهش گر در این تحقیق با توجه به جدید بودن موضوع از منابع انگلیسی استفاده کرده است که به زبان فارسی ترجمه شده اند، امید است که سایر محققان بتوانند از متون ترجمه شده استفاده کنند. واژگان کلیدی: انسجام، جهان های اجتماعی، مدیران رسانه ای، مدیریت هماهنگ شده ی معنا، هماهنگی، هم افزایی